کد مطلب:153865 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151

حسین و عبدالله بن مطیع
حسین علیه السلام در مسیر به سوی كوفه در فاصله بین منزل حاجر و سمیراء با عبدالله بن مطیع عدوی كه در آنجا منزل كرده بود برخورد نمود، عبدالله كه امام را دید باستقبالش شتافت و حضرت را در بر گرفت و از مركب پیاده نمود و عرض كرد: پدر و مادرم فدای تو باد چرا باین دیار قدم نهاده ای؟

امام فرمود: پس از مرگ معاویه چنانكه می دانی اهل عراق برای من نوشته اند و مرا به سوی خود خوانده اند.

عبدالله گفت: ترا به خدا حرمت اسلام و قریش و حرمت عرب را كه بتو بستگی دارد نگهدار كه هتك حركت تو هتك حرمت قریش و عرب و در نتیجه هتك حرمت اسلام است اگر آنچه را كه در دست بنی امیه است (حكومت و خلافت) طلب كنی ترا می كشند و چون تو كشته شوی به احدی رحم نخواهند كرد و احترام اسلام و قریش و عرب از بین می رود پس اینكار را مكن و به كوفه مرو و جانت را به خطر مینداز. به دستور ابن زیاد راه هائی كه به كوفه و شام و بصره منتهی می شود از واقصه مسدود كرده و نمی گذارند كسی وارد یا خارج شود تا اخبار كوفه انتشار نیابد [1] .


[1] بحار ج 44/ ص 37 - ارشاد ص 221 - كامل ج 4/ص 41 - حياةالحسين ج 2/ص 306 - الحسين في طريقه ص 53 - طبري ج 7/ ص 290.